
Sabelsprinkhanen zijn overwegend groen gekleurde sprinkhanen. De antennen zijn veel langer dan het lichaam. De naam van deze suborde is afgeleid van de legboor van de vrouwtjes die sabel- of sikkelvormig is. Sabelsprinkhanen maken een raspend geluid (striduleren) door met de vleugels over elkaar te wrijven. Het geluid is a-melodieus.
Op de foto staat een nimf (onvolwassen dier) van een struiksprinkhaan. Deze soort is vrij algemeen in Nederland, maar door zijn kleur niet zo gemakkelijk te vinden tussen de bladeren.
Tot nu toe heb ik elf soorten sabelsprinkhanen op de foto kunnen zetten. Hiervan is de grote groene sabelsprinkhaan zowel door zijn grote formaat, als door zijn harde zang wel de meest opvallende. Hij laat zich vanaf het begin van de middag tot laat in de avond horen.